Moją największą pasją są biegi. Kiedyś zupełnie nie rozumiałam jak można lubić te męczarnie. Wszystko zmieniło się w 2018 roku. Nie jestem wybitną biegaczką, choć miałam przyjemność poczuć smak stania na podium. Bardziej chyba jednak kocham same zawody i ich klimat. Sama biorę udział w organizacji biegów, a do tego jestem wolontariuszem podczas  imprez biegowych (nie tylko warszawskich).

Od dziecka lubiłam coś składać i układać. Zamiast bawić się lalkami, to godzinami wolałam budować domki z klocków. Teraz składam puzzle, aktualnie takie z 13 000 elementów. Ta umiejętność przekłada się na mój zmysł logistyczny. Z łatwością układałam harmonogramy i grafiki. Do tego, podobno, jestem mistrzem w pakowaniu. 

Gdyby ktoś zobaczył moje zeszyty z podstawówki, na pewno by się roześmiał. Byłam zmuszana do pisania piórem, by moje pismo było staranniejsze. Teraz kocham te kleksy i brudne palce od tuszu. Czy to stalówka, czy gęsie pióro – fantastycznie ćwiczą nasze palce sztywne od myszki i klawiatury.

W pracy ta umiejętność daje mi spokój i koncentrację.

Każde miejsce ma w sobie coś wyjątkowego – budynek, widok, przestrzeń, zapach, spokój, historię, klimat. Nie potrafię spędzić tygodni w jednym miejscu na urlopie, lubię być w ruchu. Nigdy nie wiem, dokąd nogi mnie poniosą. Ale potrafię też się zatrzymać i godzinami patrzeć na płynącą rzekę.